“Ya olduğun gibi görün ya göründüğün” gibi ol der Mevlana Celâleddin Rûmî. İçinde cömertlik, hoşgörü, şefkat, merhamet, tevazu barındıran öğütlerin özeti gibidir. Kiminde gece ol der, kiminde deniz, toprak, güneş... Ama en çok da kendin ol der. Hâlâ dillerdedir bu söz. Söylenmiş ama bitmemiş, kök salmıştır. İçi derindir. Küçücük kelimeler neler de anlatır. Mevlana Celâleddin Rûmî 1207 yılında Afganistan’ın Belh şehrinde doğmuştur. Gerçek adı Muhammed Celâleddin’dir. 1244 yılında Hazreti Şems-i Tebrizi ile tanışmış ve çok yakın dost olmuşlardır. Ne Mevlana Şems-i Tebriz’den, ne de Şems-i Tebrizi Mevlana’dan ayrı düşünülür. Mevlana da Şems de hoşgörünün sembolleridir. Rabbine ilk kavuşan Şems-i Tebrizi olmuştur. Mevlana ise 17 Aralık 1273 günü Hakk’ın rahmetine kavuşmuştur. Türbesi Konya’dadır. Ve bende diyorum ki Mevlana bu…

MEVLANA

Hiç kimseyi kayırmadan

Ne olursa ol diyensin

Kulu kuldan ayırmandan,

Bize doğru gel, diyensin.

 

Tövbe edip bozsan bile,

Geçmişini bırak düne,

Ne olursan olun yine,

Bize doğru gel, diyensin.

 

Bu dünyada düşsen dara

Sır verecek bir dost ara

Kabul eder bizi bura

Bize doğru gel, diyensin.

 

Erteleme günü güne

Rabb’e doğru çıkın öne

Sema ile döne döne,

Bize doğru gel, diyensin.

 

Karanlığa ışık saçıp

Tüm dünyaya kucak açıp

Hakk’a giden yolu seçip

Bize doğru gel, diyensin.

 

Ne mal ne mülk ne de para,

Bir imtihan yeri bura,

Dünya fani, gerçek ora

Bize doğru gel, diyensin.

 

Söz dolaştı dilden dile

Göç eyledi başka ile

Can dostunuz Şems’e bile,

Bize doğru gel, diyensin.

 

İlim deryasında yüzüp

Gönüllere sevgi kazıp

Aşkı ilahiye yazıp

Bize doğru gel, diyensin.

 

Kardeşliğe temel örüp

Geleceği o gün görüp

Gönül postunuzu serip

Bize doğru gel, diyensin.

 

Yedi öğüt sözünüzle

Davet ettin özünüzle

Yol açtığın izinizle

Bize doğru gel, diyensin.

 

Nebi güneş, bizler ayız,

Muhammed’den aldık feyiz,

Yol gösteren son kılavuz,

Bize doğru gel, diyensin.

Beytullah’ın yapısına,

Hakk’ın yüce kapısına,

İnsanlığın hepisine,

Bize doğru gel, diyensin.

İbrahimim sizi anar

Aşk ateşi ile yanar

Konya’daki akan pınar,

Bize doğru gel, diyensin.