Bizde diyoruz ki.
Gençlerimiz diplomalı zanaat sahibi olsun.
Ülkenin lokomotifi olan küçük sanayi esnafı elman bulamıyor.
Çırağı olmayan meslekler yok oluyor.
Fabrikalar ara elaman sıkıntısı yaşıyor.
Her geçen gün zanaat ölüyor.
Köylüsü de kentlisi de benim çocuğum okusun diyor.
Köyde yaşayan benim çocuğun iyi bir ziraatçı olsun demiyor.
Yine köylü benim çocuğum iyi bir hayvan yetiştirici et, süt tedarikçi olsun demiyor.
Şehirde yaşayan aile benim çocuğum tamirci, tornacı, kaynakçı, kaportacı, su tesisatçı ev, oto elektrikçisi marangoz, PVC, duvar, boya, kalıp ustası vs olsun demiyor.
Ne diyor okusun.
Okusun da ne okusun bunu diyen olmuyor.
Her yıl on binlerce gençler oklularda mezun oluyor kep fırlatıyor sonra.
İş, aş derdine düşüyor.
Meslek sahibi olmayana kimse iş vermiyor.
Siyasi partilerden medet umuyor partili oluyor devletten iş buluyor.
Partili olmayan adamı olmayan, devletten iş bulamayan, sokaklarda kaldırım mühendis olarak geziyor.
Boş gezmektense asker, polis, bekçisi ve gardiyan olmak için gençler torpil arıyor.
Biz çocuk iken anne, baba çocuğum okusun derken sanat sahibi olsun altın bileziğini koluna taksın derlerdi.
Bugün diploması olsun diyorlar.
Diploma duvara asılmakla karın doyurmuyor.
Yıllarını okula veren gençler bugün işçisiz dolaşıyor.
Zanaata giden yok denecek kadar az.
Ne oldu da bu hale geldik dersiniz.
Neden zanaat, meslek sahibi olmak istemiyor gençlerimiz.
Zanaatlarda ustalığa ve patronluğa giden yolun anahtarı sayılır çıraklık ve akabinde kalfalık.
Gelin görün ki bugün birçok dalda çırak ve kalfa eleman sıkıntısı çekiliyor.
Günümüzün koşularında devam etmesi gereken birçok alanda yetişmiş eleman sıkıntısı yaşanıyor.
Bilhassa sanayi üretiminde de ara eleman problemi hat safhada.
İş adamları bu konuda oldukça sıkıntı çekiyorlar.
Sani’yi ustaları yetiştirecek çırak bulamıyor.
Dolayısıyla çözüm noktasında öneriler getiriyorlar.
Sanayi bölgelerinde lise dengi okullar açılması, pratik eğitime önem verilmesi gibi dileklerini seslendiriyorlar.
Endüstri meslek liselerine ağırlık verilmesinin kaçınılmaz olduğu ortaya çıkıyor.
Eğitim sisteminde çağın gereklerine göre bir düzenlemenin yapılması zorunlu gibi görünüyor.
Her gencin üniversite okuması derdimize çare olamıyor.
Üniversiteyi bitiren binlerce işsizimiz var.
Çıraklık okullarının yaygınlaştırılması, meslek liselerine ağırlık verilmesi, meslek liselerinin devamı, meslek yüksekokullarının yaygınlaştırılması, kısaca gençlerimizi meslek sahibi yapmanın yollarının ivedi olarak açılması gerekiyor.
Bu yollar şu anda da var elbette ama daha yaygın, örgün hale getirilmesi beklentimiz.
Devlet büyüklerimiz elbette bu konuları biliyor ve çözüm arıyorlar mı dersiniz.
Bizimki naçizane iyi temenniler babında gündeme getirmek.
Hayırlısı inşallah diyelim…
