Yemeğine koyacak yağı olmayan, süt bulamayan, et dersen kurbanda komşular getirdiyse yiyebilen, eşyası olmayan, dolabı, tüpü, fırını, ocağı olmayan aileler var.
Bot bekleyen, mont bekleyen, oyuncak bekleyen çocuklar var.
Bir arkadaşımız var aracı oluyor.
İmkanı var olanlar bu arkadaşımıza ayni veya nakdi yardımda bulunuyor, o da ihtiyaç sahiplerini bularak dağıtıp kâr ediyor.
Elinden geldiğince, gücü yettiğince yoksulları, yetimleri, ihtiyaç sahiplerini gözetlemeye çalışıyor.
Bir yüze tebessüm, bir yüreğe umut olmanın gayretini gösteriyor.
Sabahın seherinde, seherin bereketinde, cumanın ve sair günlerin hayrında anneleri ve çocukları sevindirmek için kapılarına gidip ihtiyaçlarını bırakıyor.
Sorup soruşturuyor, biz tokuz ama komşumuz da tok mu?
Bizim eşyalarımız tastamam ama, uzak veya yakın komşunun eşyaları da tamam mı?
Sabah sabah kapısında bir ihtiyacına kavuşmanın sevinciyle, heyecanıyla, mutluluğuyla sevinen ve kalbinin en derinlerinden gelen sözlerle size ettiği dualar, hiç geri çevrilir mi?
Yoksul kapılarına herkesler uyurken veya uyanıkken, sessizce veya seslenerek, selam diyerek gidip ihtiyaçlarını bırakmayı ihmal etmiyor.
Ben şahidim, yaptığı hizmete de hayranım.
Teşekkürler kardeşim, yaptığın iyiliklerin fazlasıyla karşılığını göresin.
Ne kadar paylaşabilirsek, o kadarı bizim olacak.
Gerisi hep dünyada kalacak.